anna

divendres, de setembre 01, 2006

La casa por el tejado . Fito y Fitipaldis

Ahora sí, parece que ya empiezo a entender,
las cosas importantes aquí son las que están detrás de la piel.
Y todo lo demás empieza donde acaban mis pies
después de mucho tiempo aprendí
que hay cosas que es mejor no aprender.

El colegio poco me enseñó, si es por esos libros nunca aprendo,
a coger el cielo con las manos,
a reír y a llorar lo que te canto
a coser mi alma rota,
a perder el miedo a quedar como un idiota
y a empezar la casa por el tejado,
a poder dormir cuando tú no estás a mi lado.

Menos mal que fui un poco granuja,
todo lo que sé me lo enseñó una bruja
Ruinas, no ves que por dentro estoy en ruinas,
mi cigarro va quemando el tiempo,
tiempo que se convirtió en ceniza.

Raro, no digo diferente digo raro,
ya no sé si el mundo está al revés o soy yo el que esta cabeza abajo.

El colegio poco me enseñó,
si es por el maestro nunca aprendo,

A coger el cielo con las manos
a reír y a llorar lo que te canto
a coser mi alma rota,
a perder el miedo a quedar como un idiota
y a empezar la casa por el tejado,
a poder dormir cuando tú no estás a mi lado,
Menos mal que fui un poco granuja,
todo lo que sé me lo enseñó una bruja

0 comentaris:

Publica un comentari a l'entrada

Subscriure's a Comentaris del missatge [Atom]

<< Inici