anna

divendres, de juny 22, 2007

LoCo Por Mi!!

Quiero que se me pinte bonita la vida.
Que no me pierda otra vez buscando esas flores de papel
que alguien pintó del color que quería para mi vida.


Yo sólo soy un payaso con gafas azules.
Me las dieron hace tiempo a cambio de fama
y una historia pegada a la espalda:
“Esta niña no ha roto nada”,
y en mi vida, mi amor, esto no es lo que…


Quiero que no me rompan las ilusiones.
Quiero quedarme tranquila durmiendo en tu almohada
y no ver después que no sirvió de nada.


Yo que te he prometido toda la vida.
Yo que he esperado tanto a que llegaras
y ahora, siempre te miro de afuera,
como si yo no estuviera.
para hacerme feliz hay que estar
muy loco por mi





Loco por mi, Nena Daconte

dijous, de juny 14, 2007


De sobras sabes que eres la primera,
que no miento si juro que daría
por ti la vida entera,
por ti la vida entera;
y, sin embargo, un rato, cada día,
ya ves, te engañaría
con cualquiera,
te cambiaría por cualquiera.

Ni tan arrepentido ni encantado
de haberme conocido, lo confieso.
Tú que tanto has besado
tú que me has enseñado,
sabes mejor que yo que hasta los huesos
sólo calan los besos
que no has dado,
los labios del pecado.

Porque una casa sin ti es una emboscada,
el pasillo de un tren de madrugada,
un laberinto
sin luz ni vino tinto,
un velo de alquitrán en la mirada.

Y me envenenan los besos que voy dando
y, sin embargo, cuando
duermo sin ti contigo sueño,
y con todas si duermes a mi lado,
y si te vas me voy por los tejados
como un gato sin dueño
perdido en el pañuelo de amargura
que empaña sin mancharla tu hermosura.

No debería contarlo y, sin embargo,
cuando pido la llave de un hotel
y a media noche encargo
un buen champán francés
y cena con velitas para dos,
siempre es con otra, amor,
nunca contigo,
bien sabes lo que digo.

Porque una casa sin ti es una oficina,
un teléfono ardiendo en la cabina,
una palmera
en el museo de cera,
un éxodo de oscuras golondrinas.

Y cuando vuelves hay fiesta
en la cocina
y bailes sin orquesta
y ramos de rosas con espinas,
pero dos no es igual que uno más uno
y el lunes al café del desayuno
vuelve la guerra fría
y al cielo de tu boca el purgatorio
y al dormitorio
el pan de cada día.

dijous, de juny 07, 2007

Me dediqué a perderte

Porque no te besé en el alma cuando aún podía
Porque no te abracé la vida cuando la tenía
Y yo que no me daba cuenta cuanto te dolía
Y yo que no sabía el daño que me hacía.

Cómo es que nunca me fijé que ya no sonreías
Y que antes de apagar la luz ya nada me decías
Que aquel amor se te escapó, que había llegado el día
Que ya no me sentías, que ya ni te dolía.

Me dediqué a perderte
Y me ausente en momentos que se han ido para siempre
Me dediqué a no verte
Y me encerré en mi mundo y no pudiste detenerme
Y me alejé mil veces
Y cuando regresé te había perdido para siempre
Y quise detenerte y entonces descubrí que ya mirabas diferente
Me dediqué a perderte
Me dediqué a perderte

Porque no te llené de mi cuando aún había tiempo
Porque no pudé comprender lo que hasta ahora entiendo
Que fuiste todo para mi y que yo estaba ciego
Te dejé para luego este maldito ego.

Me dediqué a perderte
Y me ausenté en momentos que se han ido para siempre
Me dediqué a no verte
Y me encerré en mi mundo y no pudiste detenerme
Y me alejé mil veces
Y cuando regresé te había perdido para siempre
Y quise detenerte y entonces descubrí que ya mirabas diferente
Me dediqué a perderte
Me dediqué a perderte

InStAntS

Allà per un instant....
hom sabia que no es quedaria per sempre.

I ara, tornen a quedar els records,
les bones paraules,
saber q tot està a prop peró que hi ha quelcom
que no deixa avançar.